Parijs - Nice / Routes

PARIJS - NICE

De eerste edities werden georganiseerd onder namen als Les 6 jours de la route en Paris-Mediterrannée. In 1951 wordt de koers omgedoopt tot Paris-Côte d’Azur, en vanaf 1954 heeft het zijn huidige naam (met uitzondering van de editie Paris-Nice-Rome in 1959).

Het is de eerste belangrijke etappewedstrijd van het voorseizoen. Parijs-Nice wordt vaak gezien als voorbereiding op de voorjaar klassiekers met als aanvang Milaan-San Remo een week na het einde in Nice. Het is een wedstrijd waar zowel typische specialisten van het klassieke werk, zoals in het verre verleden Fred De Bruyne en later Seán Kelly, maar ook ronderenners als Jacques Anquetil, Eddy Merckx en Joop Zoetemelk zich lieten zien door drie of meer keer te winnen. Het is een wedstrijd voor de complete renner.

Recordhouder is Sean Kelly met zeven overwinningen op rij.

Omdat de ronde naar het zuiden leidt, is de bijnaam van Parijs-Nice de rit naar de zon of koers naar de zon. In 1959 werd de etappewedstrijd gereden tussen Parijs en Rome. In 2000 kocht oud Tourwinnaar Laurent Fignon de wedstrijd en verkocht deze vervolgens weer in 2002 aan ASO, de organisator van o.a. de Tour de France. Parijs-Nice maakte sinds 2005 deel uit van de UCI ProTour en dreigde in 2008 van de internationale kalender te verdwijnen door onenigheid over beleid tussen de ASO en de UCI. Vanaf 2011 behoort hij tot de UCI World Tour.

De wedstrijd start de laatste jaren bijna nooit meer in Parijs zelf, maar in een van diens voorsteden of een nabijgelegen stad. Wel wordt altijd op dezelfde plek gefinisht; de Promenade des Anglais in Nice. De laatste etappe is vaak nog een lastige doordat er een aantal heuvels in de omgeving van Nice moet worden beklommen, zoals de Col d'Èze.

Klik op de ritten of hotel om het parcours / hotel te bekijken